Allemaal midlife

Mijn zoon is er snel klaar mee. Alle wensen die je hebt zo rond je vijftigste zijn gewoon ‘allemaal midlife mam.’ En dat staat voor: gaat vanzelf over als je maar lang genoeg wacht. Dat laatste ben ik met hem eens. Als je maar lang genoeg wacht gaat alles vanzelf over, ook het leven. En juist daarom heb ik graag nog een beetje fun tijdens dat wachten.

Vooruit dan. Een groot huis in de stad, die oldtimer en nooit-meer-poetsen zijn misschien wat hoog gegrepen. Maar voor de rest zijn mijn wensen de moeite van het nastreven waard. Hoe dan ook, ze wegzetten alsof ze zijn aangeblazen door een stelletje verdwaalde hormonen, roept hevig verzet op bij mam. Iedereen wordt graag serieus genomen. Dat geldt voor moeders net zo goed als voor zonen.

Want laten we eerlijk zijn: het is best lastig als je moeder alleen maar ‘jaja’ humt, wanneer je een schitterend betoog houdt over de voordelen van uitgaan tot het licht wordt. Of nog zo’n opsteker: dat ze met een neutrale blik in haar koffie roert en opeens vraagt: ‘eh sorry, zei je iets?’

Zouden we elkaar beter begrijpen als mijn wensen wat meer op die van hem zouden lijken? Zou het niet beter zijn als ik, net als de jeugd, wat meer relaxed zou reageren op berichten over doden op een dancefeest? Misschien moest ik zelf eens een pilletje proberen.

Het antwoord ligt plotseling op tafel. Ik moet helemaal niets. Behalve stoppen met niet luisteren en tot me laten doordringen wat hij zegt. ‘Ik word gewoon in een heel langzaam tempo volwassen mam.’

Deze column is gepubliceerd in Dagblad de Limburger en het Limburgs Dagblad op 31 oktober 2014.

 

 

4 gedachten over “Allemaal midlife”

  1. Ha, zit weer in mijn uppie te genieten van mijn tijd-voor-columns-Ank-moment!
    Wordt zo langzaam aan een vaste gewoonte; vrijdag, wandeldag, terrasjesdag, Ank’s dag

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.