Blauwe sokken

Van tijd tot tijd trek ik me met Werner terug op de bovenverdieping. Met één druk op de knop van mijn laptop kan ik zijn donkerbruine stem tot leven wekken. ‘Ga zitten in zorgzame aandacht’ en ‘wees met je aandacht bij alles wat zich aandient.’ Dat zijn de dingen die Werner in mijn oor fluistert. Zo helpt hij me de boel de boel te laten. Ik trek de deur van de logeerkamer dicht om poes, die klaaglijk miauwt, niet te horen.

‘Breng je aandacht naar de adem’ zegt Werner. Beneden roept iemand: ‘Waar zijn mijn blauwe sokken?’ ‘Op de trap’ denk ik maar ik zeg het niet. Ik ben te druk bezig om mijn aandacht naar mijn adem te brengen. Net als het een beetje lijkt te lukken, zet zoonlief zijn bugel aan zijn lippen. Werner trekt zich er niet zoveel van aan en zegt: ‘Je gedachten zullen afdwalen, dat hoort erbij’. Dat is geruststellend. Ik hoef niet meteen als een volleerde yogi helemaal zonder gedachten te zijn. Ik mag gerust aan muziek denken, of aan sokken op de trap; Werner vindt het niet erg. Een beetje spelen met mijn gedachten is zelfs goed, zo begrijp ik. Rustig adem ik in en uit terwijl buiten zo te horen, het maaiseizoen is begonnen.

‘Benoem je gedachte en laat die ook weer gaan.’ Ik zie  een uitgehongerde poes die met blauwe sokken aan de voorpootjes, onder muzikale begeleiding van de plaatselijke fanfare verdwijnt tussen de messen van de grasmaaier. Makkelijk praten, die Werner.

Deze column is gepubliceerd in Dagblad de Limburger en het Limburgs Dagblad op 28 maart 2014

16 gedachten over “Blauwe sokken”

  1. Maar nu weten we nog steeds niet waar de blauwe sokken waren. Er is geen uitsluitsel over het vermoeden dat ze op de trap lagen. Dat vind ik onbevredigend.

  2. Nu Werner nog geen rust brengt in jouw “bovenverdieping” bied ik jou mijn schapenweide voor exercitie.

  3. Ank, dat jou dat nou moet treffen. Zulke angstaanjagende gedachte. En dat vlak voor het week-end. Dat wens je je ergste vijand nog niet. Alhoewel?!
    Als je effectief wilt mediteren moet je je helemaal afsluiten van de buitenwereld. Ook van laptop Werner met zijn aanwijzingen.
    Hier in de kelder is een vier meter diepe, droge waterput. Als je daar in gaat zitten kom je los van de wereld van alledag. Je bent uitgenodigd. Neem iets warms mee om aan te trekken. En controleer je levensverzekeringspolis op geldigheid. Je weet maar nooit.

    Leuke column overigens.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.