De moeder de vrouw

Illustratie: Annemiek Janmaat

Nu het al twee weken gonst van de polderberichten over de Boekenweek ben ik er wel klaar mee. Het is duidelijk. Met het onderwerp ‘de moeder de vrouw’ (naar een gedicht van Martinus Nijhoff) is niets mis. De sputteraars die om voorspelbare redenen een beetje moesten braken van dit thema, hebben dat gedicht gewoon niet goed gelezen. En die andere keuze van het CPBN? Om twee mannen aan te wijzen voor het schrijven van het geschenk en essay? Tsja, dat had misschien wat handiger gekund, maar kom op zeg. Laten we eerst eens kijken waarmee ze komen straks.

Of ik het moet wijten aan de boekenweekreuring of aan mijn eigen hormonen, geen idee. Maar wat nu hoe dan ook gebeurt, is dat mijn oog blijft haken aan foto’s die de moederlijke kant van vrouwen belichten.

Een van die plaatjes is geschoten in het Canadese parlement. De foto toont zes leden op het groene pluche. Terwijl nummer één voorleest van een A4-tje, nummer twee kriebel heeft aan haar neus en de nummers drie en vier in de verte staren, doet parlementslid vijf vage dingen met zijn telefoon. Nummer zes tenslotte, Karina Gould -u vermoedt het al: om haar gaat het- geeft er haar baby de borst.

Een ander (twitter)-plaatje dat mijn aandacht trekt, is een foto van Jacinda Ardern, premier van Nieuw Zeeland. Normaal gesproken zou ik daar een snelle blik op werpen en denken ‘leuke vrouw’, maar nu kijk ik een dubbele boterham lang. Er is iets speciaals aan de hand. Vanuit het kraambed(!) toont de trotse premier-slash-moeder haar baby aan de wereld.

Twee moeders, twee vrouwen van deze tijd. Jonge vrouwen die een brug slaan tussen moederschap en andere talenten. Om met Nijhoff te spreken:‘Twee overzijden die elkaar vroeger schenen te vermijden, worden weer buren.’ Mooi.

Deze column is gepubliceerd in het Dagblad de Limburger op 30 juni 2018.

 

 

 

2 gedachten over “De moeder de vrouw”

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.