Lieve thuisblijvers,

Illustratie: Annemiek Janmaat
Illustratie: Annemiek Janmaat

We zijn goed aangekomen in ons vakantiehuis. Maar een paar files gehad, allemaal op de tolwegen. Het huis is precies zoals op het plaatje van de website, alleen donkerder en meer vervallen. Er is een grote ijskast, die vol ligt met appelcider die ook nogal vervallen is. Het is het goedbedoeld welkom van Patrick, op wiens goed we logeren. Patrick is echt een boer zoals je hem in Normandië verwacht: met harige o-beentjes onder de korte broek. Je merkt dat hij blij is om iemand te zien. Kinderen heeft hij niet, zijn moeder is dit voorjaar overleden en zijn vrouw is er vandoor gegaan. Die zit nu in Parijs. Ik denk dat ik weet waarom.

Stil is het hier. Geen mens te bekennen, laat staan auto’s of vliegtuigen. Buiten het geknaag van een nest hoornaars, dat zich tegoed doet aan een van de houten kozijnen, horen we alleen het lachen van de groene specht. En dat ook nog maar af en toe. We krijgen hier dus helemaal wat we zochten: alle tijd om erachter te komen hoe puur het leven is zonder internet en laptop.

De ramen aan de achterkant van het huis kijken uit op een wei met beige koeien. Er is ook een bruine stier bij. De beesten kunnen overal rondom het huis lopen. Dus ook als we links of rechts naar buiten kijken, zien we ze. Alleen aan de voorkant kunnen ze niet komen. Als we daar zitten, kijken we uit op een heuvelrug met andere koeien. Witte. Verder alles goed. Bij jullie ook?

Deze column is gepubliceerd in Dagblad de Limburger en het Limburgs Dagblad op donderdag 30 juli 2015.

 

 

6 gedachten over “Lieve thuisblijvers,”

  1. Het leven blijkt daar ook geen lolletje. En je moet er ook nog voor betalen. Kom maar gauw terug. Koeien en hoornaars heb je hier ook.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.