Literatuurlijsttrauma

Illustratie: Annemiek Janmaat
Illustratie: Annemiek Janmaat

Er zijn heel wat schrijvers voorbij gekomen in Boekenweek, maar deze gast had ik nog gemist. Kluun. De Brabantse Amsterdammer die, ik moest het even opzoeken, dertien jaar geleden doorbrak met Komt een vrouw bij de dokter. Een autobiografisch drama waarmee hij de harten van veel lezers won. Niet in de laatste plaats omdat hoofdfiguur Stijn tussen het vreemdgaan door, toch maar mooi voor zijn stervende vrouw bleef zorgen.

Dat Kluun er prat op gaat dat hij, in die moeilijke fase van zijn leven, zich een slag in de rondte scharrelde, moet hij weten. Daar bemoei ik me niet mee. Maar als hij zich tijdens een radio-interview ontpopt als inhoudelijk adviseur voor het middelbaar onderwijs, valt me van verbazing het strijkijzer uit de handen.

‘Waarom zouden we onze kinderen opzadelen met Mulisch, Hermans en Reve?’ zo stelt hij. ‘Wat heb je daaraan?’ Twee overhemden later hoor ik de term ‘literatuurlijsttrauma’ vallen. Dat je daar ook al aan kunt lijden, was mij niet bekend. Maar voor Kluun was het zo ernstig, dat hij er zijn hele literair-pedagogisch gedachtegoed aan heeft opgehangen. Dat laat zich samenvatten in één zin. Ik citeer: ‘Je kunt nooit gedwongen worden iets te moeten.’ Voor wie nog steeds niet weet welk vlees hij met Kluun in de kuip heeft, is er deze toelichting: ‘Zorg dat leerlingen lezen associëren met leuk.’

Voor Kluun is het heel simpel. Lezen is leuk. Schrijven is leuk. Dat zijn nieuwe boek bijna uitkomt is leuk. En dat nieuwtje even losjes laten vallen tijdens een radiopraatje, maakt het nog leuker dan leuk.

Deze column is gepubliceerd in Dagblad de Limburger en het Limburgs Dagblad op 18 maart 2016.

2 gedachten over “Literatuurlijsttrauma”

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.