Ga je met de auto naar Frankrijk? Dan lees je geheid berichten over ongevallen op de autoroute du soleil. Boek je een reis met de bus? Dan reken maar dat je berichten hoort over brutale overvallen op de bagageruimten van touringcars. Geen wonder dus dat, nu het treinkaartje voor een trip naar Berlijn me toelacht vanaf het bureaublad, mijn oog blijft hangen aan de krant. Op pagina 13 om precies te zijn. Bij een bericht met de kop: ‘Opnieuw mensen voor trein geduwd: kind dood.’
Deze column is gepubliceerd in Dagblad de Limburger op 3 augustus 2019
Wat blijkt: in Duitsland zijn in korte tijd op twee plekken nietsvermoedende reizigers voor een trein geduwd. De eerste keer op 20 juli in Voerde, een kleine plaats tussen Arnhem en Düsseldorf. Negen dagen later weer: nu in Frankfurt. In beide gevallen zijn de ‘Gleiskillers’ door de politie opgepakt. Maar dat neemt niet weg dat de gebeurtenissen aan een vrouw en een kind het leven hebben gekost.
Tragisch en beangstigend. Volgens de politie zou de dader van de actie in Voerde gehandeld hebben uit ‘pure moordlust en geslepenheid.’ Geslepenheid? Vreemde term in dit verband. Je verwacht hem eerder in een artikel over een politicus of diamantverkoper. In elk geval over iemand die zijn slimheid handig inzet om er zelf beter van te worden. Dat lijkt me hier niet het geval.
Aanleiding voor enig speurwerk dus. Dat leidt tot de bron van het bericht op www.derwesten.de waarin ik lees: ‘Der Mann wird verdächtigt, die Frau heimtückisch und aus reiner Mordlust vor den einfahrenden Zug geschubst ze haben.’ Aha, dat is het woord: heimtückisch, in de betekenis van kwaadaardig, boosaardig. In het krantenartikel slordig vertaald als ‘geslepen.’ Helder.
Maar waarom hakken op dit detail, als de strekking van het bericht zo dramatisch is? Tsja. Waarschijnlijk omdat het zo moeilijk is, je te verdiepen in dat wat machteloos maakt.