Qualitytime voor moeder en dochter. We ‘doen een dagje wellness’ in Valkenburg. Een dag die begint met een tweestemmige lach vanwege de vraag van de man in huis: ‘Gaan jullie dan met zo’n opgedraaide handdoek op het hoofd rondlopen?’
In het warme water laten we ons meevoeren met de stroomversnelling. Mijn dochter duikt kopje onder. Als ze weer bovenkomt vraagt ze: ‘Wat vindt jij eigenlijk het leukste aan het moederschap, mam?’ Hoopvolle blik. Misschien verwacht ze dat ik nu zeg: ‘Met jou naar de sauna gaan.’ Maar ik weet het niet. Dit is een vraag die ik mezelf niet stel. In mijn werk mag ik dan van de tussentijdse evaluaties zijn, privé ligt dat anders. Veel te vroeg om nu al een balans op te maken. Want het leukste moet nog komen. Denk ik.
De stroomversnelling stuwt ons voort naar de andere kant van het buitenbad. Een dichte dampsluier hangt boven het water. Feeëriek beeld. Aan de muur, een bord met een tekst die de badgasten wijst op een regel: ‘Intiem gedrag zoals zoenen, op elkanders schoot zitten en dergelijke wordt door anderen als storend ervaren.’ Wordt er gezoend dan? Hier en daar een beetje. Zonder onbeheerste opwinding in elk geval.
Zo’n geschreven gedragsregel zet je wel op scherp. Voordat ik het goed en wel in de gaten heb, ben ik mijn hoofd aan het breken over de vraag wat de directie verder nog bedoelt. Het koppel dat ons nu tegemoet komt zwemmen, dat stelletje waarbij de vrouw op de rug van de man zit. Is dat een ‘en dergelijke?’ Of dit? De man zwemt in zijn achteruit terwijl de vrouw, de armen om zijn nek geslagen, knusjes met hem meelift. Storend? Mwah. Deze koppeltjes doen ons denken aan vroeger. Aan eenvoudige tijden, waarin het kroost mocht kiezen op welke manier -paardje of aapje- vader hen, helemaal de trap op, naar dromenland bracht.
‘Kijk,’ zegt de dochter. Ze knikt naar een passerend stel, waarbij de man zijn drijvende muze aan de enkels voor zich uit duwt. ‘Kruiwagentje. Die optie hadden we niet hè mam?’
Deze column is gepubliceerd in de Limburgse kranten op 1 december 2017.