Gerrit Zalm die als hoerenmadam Priscilla het podium opkomt en zijn ABN AMRO-personeel toespreekt: dat is vragen om kromme tenen. Gekleed in een glimmende maxi-jurk en getooid met een rode pruik heeft hij nog geen kwartier nodig om zichzelf belachelijk te maken. Het jaar is net begonnen.
Waarom doet de man zoiets? Heeft hij te lang geen aandacht gehad? Oefent hij een coming-out als transgender of denkt hij echt dat dit leuk is? Dertien volle minuten melig doorzagen over één onderwerp, daar krijgt een beroepskomiek zijn publiek nog niet mee aan het lachen. Nee, dan Gerrit! Er moet iets grondig mis zijn met onze ex-minister van financiën, topman van de-bank-anno-nu.
En niet alleen met hem, ook met zijn naaste Raad van Bestuur-maatjes. Waarom zegt niemand in die club: ‘Laat die jurk nog even liggen Gerrit, koop een corrigerend broekje en stap in maart op de trein naar Maastricht. Daar kun je straks ongestoord drie dagen helemaal jezelf zijn. In godsnaam kerel: doe dit niet hier, niet nu, niet zo.’
Nee, ze laten hem lekker zijn gang gaan. Ze laten hem raaskallen over de overeenkomsten tussen de kernwaarden van de bank en die van de hoerderij: ‘vertrouwd, deskundig en ambitieus’. En ze vinden het prima als hij daarna nog uitpakt over de ‘al net zo vergelijkbare businessprinciples’.
Businessprinciples, dat zijn dingen die je met elkaar afspreekt en waar vervolgens iedereen van doordrongen is. Van Raad van Bestuur tot hypotheekadviseur. Dingen die voor andere mensen, die niet in die business zitten, heel vanzelfsprekend zijn. Zoals iemand ervoor behoeden iets te doen, waarvan hij erge spijt gaat krijgen.
Deze column is gepubliceerd in Dagblad de Limburger en het Limburgs Dagblad op 24 januari 2014
Ik denk niet dat Priscilla (ik bedoel natuurlijk Zalm) spijt gaat krijgen. Het lijkt wel of zij/hij geniet van die clownsrol. Maar ik vind Zalm wel een angsthaas dat hij dit commentaar alleen verkleed durft te geven. Wees een heer en geef commentaar op je eigen systeem met open vizier en maak er geen karikatuur van. Zeker als je eigenlijk niets meer te verliezen hebt.